De waarom-vraag

Veel plegers van seksueel plegers stellen zich de waarom-vraag :  waarom heb ik dit gedaan ?  Hoe is dit kunnen gebeuren ?  Wat is er mis met mij ?  Ze hopen dan een antwoord te vinden dat een lijstje van redenen geeft (liefst maar één) waarom het zedenfeit heeft plaatsgevonden.  Therapie heeft vele doelstellingen (Hoe werkt therapie?), maar is er ook op gericht plegers te helpen bij hun zoektocht naar antwoorden.  Maar hét antwoord op hét misbruikfeit bestaat niet.  Integendeel.  In de therapeutische praktijk komen velen niet uit bij één waarom-vraag, maar vele kleine.  Strafbaar seksueel gedrag valt maar zelden als één verkeerde stap uit de lucht.  Er gaat bijna altijd een hele reeks kleine keuzebeslissingen aan vooraf.  Kleine stapjes die elk op zich veel minder problematisch zijn, maar die in een verkeerde richting leiden.  Wie de voorbeelden eropna leest, kan vaak al vermoeden welke voorafgaande geschiedenis er is.  Hier kan je één langer verhaal lezen (Het verhaal van X) van een pleger die zijn geschiedenis vertelt.  Hét antwoord op dé waarom-vraag bestaat dus niet.  Er bestaan wel antwoorden op kleine waaromvragen bij de vele keuzemomenten die een pad begeleiden in de richting van misbruik.  Daarom is preventief denken ook zinvol.  Het is een vorm van vroegdetectie :  proberen om vroeg in het keuzeproces tussen te komen.  David Finkelhor is een Amerikaans onderzoeker en therapeut die een model beschreven heeft dat goede diensten kan bewijzen om elementen uit dat keuzeproces in beeld te brengen en zo meteen goede redenen te onderzoeken om hulp te zoeken (Wat zijn goede redenen om hulp te zoeken?).

Soms is er geen goed antwoord op de waarom-vraag te vinden.  De kleine stapjes zijn niet te reconstrueren, of het is allemaal al langer geleden en de gemaakte keuzes zijn niet zo duidelijk …  Dan kan het helpen om te zoeken naar een antwoord op een andere vraag : waarom heb ik geen andere keuzes gemaakt ?