Wat zijn de kansen op succes bij preventieve daderhulp? En wanneer is een therapie succesvol ?
Niemand kan 100 % succes van een therapie garanderen. De hulpverlener zet zijn kennis en vaardigheden in en bouwt zijn therapie op wat hij uit internationaal onderzoek en opleiding te bieden heeft. Maar succes is daarnaast ook afhankelijk van de inzet en motivatie van de hulpzoeker. Wie alleen maar acte de présence komt geven en passief deelneemt aan de consultaties, zal er minder aan hebben dan iemand die actief meewerkt en erin gelooft. Natuurlijk moet met een startfase gerekend worden waarin therapeut en hulpzoeker elkaar leren kennen en leren vertrouwen. Motivatie, probleeminzicht en vertrouwen in de therapeutische hulp is iets dat moet groeien en dat niet zomaar vanaf de eerste consultatie aanwezig moet zijn. Het is wel belangrijk dat de bereidheid er is om deze vrijwillige preventieve vorm van hulp een eerlijke kans te geven. Van de hulpzoeker wordt wel verwacht dat hij de therapie wil benutten om geen strafbare feiten (meer) te plegen en dat hij de therapie een eerlijke kans wil geven.
De eerste en belangrijkste doelstelling is preventie, voorkomen dat strafbare zedenfeiten gepleegd worden. Voorkomen dat er een slachtoffer gemaakt wordt. Maar de weg daar naartoe is aan een verbetering van de situatie van de hulpzoeker te werken. Als hij verlichting krijgt van de lijdensdruk die hij bijvoorbeeld bij zijn gevecht met ongewenste fantasieën of een slopende aandrang heeft, dan is een stap gezet naar het voorkomen van misbruik. Indien dit door de therapie bereikt kan worden, is dat een succesvolle therapie.
Fantasieën weggommen en aandrang uitwissen is niet realistisch. Therapie vraagt tijd en zal ook moeite kosten. Parafiele gevoelens (Wat is parafilie?) kunnen niet een-twee-drie overwonnen worden. Het is niet altijd een keuze dat je ermee opgezadeld zit en het is ook geen kwestie van een simpele keuze om er weer vanaf te geraken. Maar in therapie kan in eerste fase wel geleerd worden om er afstand van te nemen en (voorlopig) te aanvaarden dat ze daar zijn. Verjagen gaat toch niet. Maar wat wel gaat is ze onder controle te houden en ze niet te realiseren.